ΜΙΣΟΣ αιώνας μεταπολίτευση και το συνέδριο που διοργάνωσε η "Καθημερινή " στάθηκε αφορμή για σκέψη περισυλλογή και αυτοκριτική (που φοριέται πολύ). Έβγαλε αρκετές ειδήσεις αν και μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μέρος των δηλώσεων του Αλέξη Τσίπρα που αφορούσαν λανθασμένους (κατά τον ίδιο) χειρισμούς σε ζητήματα όπως το σκάνδαλο Νοβαρτις και ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες .
ΔΕΝ άκουσα κάτι ουσιαστικό για την ποιότητα της δημοκρατίας στις μέρες μας. Είναι λυπηρό στην γενέτειρα χώρα της, να βλέπεις να υποχωρεί συνεχώς σε τομείς όπως κράτος δικαίου - ελευθεροτυπία-δικαιώματα.
ΜΕΤΑ όμως κάθομαι και σκέφτομαι ποίος μέσα σε αυτό το συνέδριο θα μπορούσε να μίλησει για τις αξίες και την ποιότητα (της δημοκρατίας), που αφορά στον πυρήνα της. Θα θύμιζε το γνωστό ανέκδοτο με τον Ηρώδη και την υπογεννητικότητα.. Ο μοναδικός που είχε να πει και προσπάθησε να μιλήσει, ήταν ο ίδιος ο Τσίπρας. Οι δηλώσεις του όμως στάθηκαν βούτυρο στο ψωμί αρκετών καλοπροαίρετων .
ΤΕΛΙΚΑ η (νέα)δημοκρατία παράγει περισσότερα θεσμικά ατοπήματα από όσα μπορεί να καλύψει. Μισός αιώνας μεταπολίτευσης και τι μας έμεινε; Αντί να βελτιώνουμε συνεχώς την ποιότητα δημοκρατίας χάριν των πολλών,έχουμε ένα αμείλικτο σύστημα που παρακολουθεί, συγκαλύπτει, αρχειοθετεί και εκμαυλίζει.
ΑΠΟ τους κιτς φασίστες συνταγματάρχες των 60s μισό αιώνα μετά η γενιά μου έχει βιώσει μια χρεοκοπία με τρία μνημόνια, μια πανδημία και πέντε χρόνια Μητσοτάκη υιού.
ΠΟΣΟ φιλελεύθερος χαρακτηρίζεται ένας πρωθυπουργός που καταλύει ανεξάρτητες αρχές, παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους και στρατιωτικούς.
Συγκεντρώνει υπερεξουσίες στο γραφειο του και παρακολύει το έργο της δικαιοσύνης. Ένα σύστημα όπου στο παρασκήνιο συναντάς, συζύγους βουλευτών και τα παιδιά τους να στελεχώνουν θέσεις κλειδιά για την οικονομική και κοινωνική ζωή σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
ΕΝΑΝ παρασιτικό ιδιωτικό τομέα που ζει στις πλάτες του δημοσίου με απευθείας αναθέσεις και αδιαφανείς διαδικασίες που αποφασίζονται πίσω απο κλειστές πόρτες και σκοτεινούς διαδρόμους.
ΜΕΣΑ στα γραφεία του ΕΛΚ και στα συμβούλια της πολυεθνικής CvC συντελείται ο σύγχρονος διαμελισμός της Ελλάδας. Εκεί βέβαια ο πατριωτισμός των υποκλοπέων πάει περίπατο.
ΜΟΝΟ σε κάτι πρωινές φαλιρικές ανταποκρίσεις με την γείτονα χώρα που μιλούν για "επιθετικότητα" έμειναν να τον κρατάνε ζεστό. Τραγική ειρωνεία βέβαια να αγοράζεις πατριωτισμό απο το παράρτημα του Ατζούν όταν οι μεγαλειοπρεπείς υποκύψεις του κυρίου Γεραπετρίτη στον "σουλτάνο" ακόμα να ξεχαστούν.
ΑΣ επιστρέψουμε όμως στην ποιότητα της δημοκρατίας που θέλουμε. Ένα σύγχρονο αίτημα θα μπορούσε να είναι η επιστροφή και παλινόρθωση της ουσιαστικής δημοκρατίας στον τόπο της. Δημοκρατίας που θα σέβεται την ιδιωτικότητα των πολιτών και τα προσωπικά τους δεδομένα ( GDPR), ο πολιτικός διάλογος και αγώνας δεν θα διεξάγεται με φίλτρα Predator και Πέτσα και η δικαιοσύνη δεν θα σφύρα αδιάφορα σε θέματα που άπτονται και στο γράμμα και στο πνεύμα των νόμων (Τέμπη, Άρθρο 16).
Η πολιτική για την δεξιά διεξάγεται όχι με όρους Meta αλλά με όρους Beta. Δηλαδή στοιχήματος και αποδόσεων. Κάτι σαν προεπαναστατική Κούβα του '50. Όπου το κεφάλαιο ανθούσε σε μια κατεστραμένη κοινωνικά και οικονομικά χώρα. Με μεγάλα ποσοστά αναλφαβητισμού. Ενώστε τις τελείες.
*Ο Μάριος Κοντογιάννης είναι μέλος του isyriza και της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Χαλανδρίου
