Τα πρωτεία αυτά δεν πρόκειται κανείς να μας τα αμφισβητήσει. Δικαίως και με την αξία μας κρατάμε περίτρανα τα σκήπτρα της της δημοκρατίας τύπου χώρας της Ν. Αμερικής των δεκαετιών ‘70 και ‘80, στην ευρωπαϊκή βέβαια εκδοχή. Επαίρονται και πανηγυρίζουν η κυβέρνηση και τα σιτισμένα από τον κρατικό κορβανά ΜΜΕ, για τα… πολιτικά ανδραγαθήματα του Κυριάκου, τις επιτυχίες σε όλους σχεδόν τους τομείς, για το βιοτικό επίπεδο του λαού μας, για την... υποδειγματική κοινωνική μέριμνα και προπάντων για το ΕΣΥ και την παιδεία.
Τώρα πώς γίνεται σε όλα τα παραπάνω να έχουμε πιάσει περίπου πάτο, σύμφωνα με έγκυρες έρευνες και ακλόνητα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας σε έγκυρα περιοδικά και εφημερίδες, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Σε όλα αυτά για τα οποία καμαρώνει η άθλια ακροδεξιά κυβέρνηση, συναγωνιζόμαστε την γειτονική Βουλγαρία στο τέλος της λίστας αξιολόγησης με άμεσο κίνδυνο κι αυτή ακόμη να μας ξεπεράσει.
Την ώρα που η ανεξέλεγκτη σκοπίμως αισχροκέρδεια και η ακρίβεια καλπάζουν, η επίσκεψη στο γιατρό και η ανάγκη για το πιο μικρό χειρουργείο έγιναν πραγματικός εφιάλτης του κάθε… ευτυχισμένου Έλληνα στην Ελλάδα του Κυρ. Μητσοτάκη, αφού το κάποτε ΕΣΥ πνέει τα λοίσθια στην κυριολεξία και το μόνο καταφύγιο του πάσχοντα έμεινε η ιδιωτική κλινική.
Για ποια προοπτική γίνεται λόγος για τη σπουδάζουσα νεολαία του τόπου μας, που άμα τη λήψη του πτυχίου, τρέχοντας εγκαταλείπει τη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, αναζητώντας επιτυχία και δικαίωση των κόπων της στα ξένα. Τώρα μάλιστα που θεσπίζονται και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, χαράς ευαγγέλια για τους μη έχοντες και κατέχοντες, ακόμη και για τους μικρομεσαίους που μια ζωή…οραματίζονταν τη θεσμοθέτησή τους προκειμένου να προκόψουν τα παιδιά τους.
Θα υπάρξουν, λένε, δικλείδες ασφαλείας και αυστηρές προϋποθέσεις για την λειτουργία τους, ισχυρίζονται οι άριστοι των αρίστων στο αρμόδιο υπουργείο. Κι όποιος τους εμπιστεύεται και δίνει βάση στις δηλώσεις τους του τύπου “αέρα πατέρα”, ας κοιμάται ήσυχος. Δεν θα περάσει πολύς χρόνος και η απαξίωση, η υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστήμιου θα είναι γεγονός. Η υποβάθμιση και το εκπαιδευτικό περιθώριο για την πλεμπάγια, είναι προ των πυλών.
Κι ενώ η χώρα και ο λαός της γεύονται τις… επιτυχίες της κυβέρνησης της αγνώριστης κυριολεκτικά σε σχέση με το απώτερο παρελθόν ΝΔ, η αντιπολίτευση λείπει σε ταξίδι για δουλειές. Τι δουλειές; Μόνο αυτή γνωρίζει. Και αφού λύσει πρώτα το… μέγα διακύβευμα για το πόσα κιλά αριστερός είναι όποιος την πλησιάζει, όπως και πόσο τοις εκατό κατέχει την μια και μοναδική αλήθεια, την πανάκεια για την σωτηρία του λαουτζίκου, θα επανέλθει δριμύτερη για την σωτηρία του δύσμοιρου αυτού τόπου.
Υπάρχει, ίσως απλά για να υπάρχει αυτή, και η άχρωμη, η άοσμη και κρυφά συρόμενη πίσω από την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, αντιπολίτευση του πάλε ποτέ κραταιού πράσινου ήλιου, ο μικρομεγαλισμός της οποίας και η μη εξηγήσιμη έπαρση και απαξίωση των όμορων πολιτικών χώρων, μόνο τον οίκτο και την απογοήτευση γεννά.
Τέλος, πέρα από τα όποια πολιτικά γκρουπούσκουλα ελλοχεύουν εντός και εκτός Βουλής, υπάρχει και η πολιτικό-θρησκευτική σέχτα του ΚΚΕ. Η τελευταία με συνέπεια… μάχεται με όπλο της τον παρηγορητικό λόγο, εφάμιλλο αυτόν του αμιγώς θρησκευτικού, για την μετά θάνατον ευτυχισμένη ζωή του κάθε εργαζόμενου, του κάθε αναξιοπαθούντα, του κάθε διαχρονικά προδομένου πατριώτη από την τακτική και την στρατηγική του που παραπέμπουν κατευθείαν στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Παρ’ όλα αυτά, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
